CA Door

Een paar dagen geleden was ik erg verdrietig, gedesoriënteerd, ik dwaalde wanhopig door de steegjes zonder te weten waar mijn familie was, hoe konden ze me vergeten? 
Toen hoorde ik veel kleine honden vrolijk spelen achter een deur en ik besloot dat het tijd was om stil te blijven staan ​​en om hulp te vragen.

Daar vertellen de vrijwilligers van wat ze me nu vertellen dat het asiel achter die deur zat. Ze dachten dat het de hond van de overbuurman was die voor de deur stond. 
Soms gaat ze de deur uit en begroeten ze me heel aardig en dan gingen ze weg om mijn vrienden naar de dierenarts te brengen,  soms merkten ze me helemaal niet op, maar ik bleef geduldig wachten. 

Bij hun terugkeer, na enkele uren was het al donker en ze zagen me daar weer, ze waren erg verrast en probeerden het de buurman te vertellen, maar die bleek niet thuis te zijn. 
Ze gingen het asiel binnen en ik begon te huilen en te huilen ... ik kon er niet meer tegen, ik had de hele dag rondgelopen, ik was uitgeput en hongerig, maar iets zei me dat ik daar niet weg mocht gaan, dat ik achter die deur de rust voelde die in die straten niet zou vinden. 

Dus ik bleef huilen en smeekte iemand om me te zien en zoals je je kunt voorstellen, renden de vrijwilligers van het asiel naar me toe om te zien wat er aan de hand was, ze namen me mee naar binnen en gaven me eten en een mandje en kwamen overeen om de volgende dag de buurman op de hoogte te stellen 

Tot hun verbazing zagen ze de volgende ochtend dat de hond van de buren (net als ik)  gewoon thuis was.  Het lot wilde dat bij de deur van het asiel bleef tot ik gered zou worden.. vandaar mijn naam Door (Deur). 

Door kan goed met de andere honden en katten overweg en heeft glanzend zwart haar, Door is knuffelig en speels.  Door heeft geen chip, deze weekgaan ze met haar naar dierenarts gaan om te kijken hoe haar gezondheid is. 

Nu lekker veilig in het asiel